Юмор (без политики)

[lisichkus 29 381]

[lisichkus 29 381]

[lisichkus 29 381]

[Pan Włodek 7 754]

Каленкавіцкія крамы - гэта смерць для інтравертаў.
От, напрыклад, хачу я купіць секатар. Стаю, шукаю вачыма і не знаходжу. Запытацца - то ж трэба з зоны камфорту выйсці. Выходжу з зоны камфорту. Я так звярнуся: “Добры дзень. Скажыце, а ў вас секатар е?”. Па-мойму, нармальна. Без літаратуршчыны і з флёрам нядбайнасці. І не выглядае як вывучаная рэпліка.
Але касірка пачынае сама:
- Што ты хацеў?
- Добры дзень.
- Што хацеў?
- Скажыце, а ў вас секатар е?
Усё ідзе па плане, але ўмешваецца муж касіркі. Ён побач сядзіць на стуле.
- Што-та атрэзаць хочаш? - пытае.
Мне толькі секатар і назад у зону камфорту. Болей я нічога не хачу.
- Добры дзень, - кажу і мужу. - Скажыце, а ў вас секатар е?
- Атрэзаць хочаш? - паўтарае ён.
А якое табе дзела?
Але ківаю галавой - угу.
- Кусты?
Адчапіся ўжо. Дай мне секатар і сядзі далей на сваім стуле.
- Ну.
- Панятна. Ніна, і мне секатар нада.
- А дзе той твой?
- Паламаўся.
Ніна доўга расказвае мужу, адкуль у яго рукі растуць, а мне гаворыць:
- А што ты рэзаць будзеш? Тоўстае, тонкае?
- Я б два секатары ўзяў: маленькі і вялікі. Хай будзе.
Таксама загаддзя прыдумаў такі адказ. Мне асабліва “хай будзе” падабаецца.
- Панятна. Не, секатараў у нас няма.

(c) Андрусь Горват (fb)

[Shmikl 6 751]

Навеяло предыдущим постом...

"Сидел, читал мануал. Изматерился на китайцев, думал все с ошибками. Оказалось, что читаю по болгарски."

[tohan 6 804]

[tohan 6 804]

[Обыватель 17 088]

[Обыватель 17 088]

[kesha876 9 347]